Ο Πτέραρχος ε.α Μιχάλης Κωστάκος αποκάλυψε μιλώντας στο Militaire.gr τις λεπτομέρειες για την αποστολή των F-4 Phantom που δεν έγινε, αφήνοντας τους Τούρκους ανενόχλητους να ολοκληρώσουν την εισβολή στην Κύπρο. Δεν ήταν η μοναδική αποστολή που ακυρώθηκε...
Στο ραδιόφωνο της Κύπρου ΠΟΛΙΤΗΣ 107,6 είχε μιλήσει πέρυσι τέτοιες μέρες, ο τηλεγραφητής του υποβρυχίου ΓΛΑΥΚΟΣ.
Όπως έγραψε το politis.com.cy “το υποβρύχιο του ελληνικού ναυτικού ‘‘Γλαύκος’’, αν και στις 20 Ιουλίου 1974 βρισκόταν ανοιχτά της Κερύνειας, πήρε εντολή να επιστρέψει στη Ρόδο.
«Όλα τα σήματα εκείνων των έξι ωρών βρίσκονται στο ημερολόγιο πλοίου, το οποίο βρίσκεται στο φάκελο της Κύπρου», δήλωσε στον ΠΟΛΙΤΗ 107.6 ο Χαράλαμπος Γιακουβάκης, απόστρατος αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού, ο οποίος τις πρώτες ημέρες της τουρκικής εισβολής ήταν τηλεγραφητής στην επιστασία ασυρμάτου στο υποβρύχιο του ελληνικού πολεμικού ναυτικού ‘‘Γλαύκος’’, το οποίο αν και στις 20 Ιουλίου 1974 βρισκόταν ανοιχτά της Κερύνειας, πήρε εντολή να επιστρέψει στη Ρόδο.
Ήταν ο άνθρωπος που λάμβανε τα σήματα από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού εκείνη τη μέρα.
Το μαύρο καλοκαίρι του 1974, τα υπερσύγχρονα για την εποχή υποβρύχια ΓΛΑΥΚΟΣ (S110) και ΝΗΡΕΥΣ (S111) διατάχθηκαν να πλεύσουν προς τη Κύπρο, προτού ανακληθούν δύο φορές.
«Από τις 13-14 τορπίλες του υποβρυχίου, το 50% να είχε ευστοχία θα επέφερε βαρύ πλήγμα στο τουρκικό ναυτικό», δήλωσε ο Χαράλαμπος Γιακουμάκης.
Το βράδυ της παραμονής της εισβολής του έδωσε εντολή ο κυβερνήτης του υποβρυχίου να βγει στη γέφυρα και να σβήσει τα νούμερα ‘‘S110’’, για να μη φαινόταν ότι είναι ελληνικό.!!
Βασίλης Γαβριήλ: Αν με άφηναν, θα τους είχα βυθίσει!
Στις 18 Ιουνίου έφυγε ο Βασίλης Γαβριήλ, ο Έλληνας που θα μπορούσε να είχε πνίξει τον στόλο του Αττίλα. Τον Αύγουστο του 2007 ο "Ε. Κ.". είχε την τιμή να συνομιλήσει μαζί του, να συνομιλήσει με έναν θρύλο του Πολεμικού μας Ναυτικού, που έγινε πανελληνίως γνωστός τον Ιούλιο του 1974, όταν ως κυβερνήτης του υπερσύγχρονου γερμανικής κατασκευής υποβρυχίου τσέπης "Γλαύκος" έφτασε μια ανάσα από τις ακτές της Κύπρου, την στιγμή που αποβιβαζόταν στο Νησί της Αφροδίτης ο "Αττίλας".
Στα 35 χρόνια που πέρασαν από τότε, έχει χυθεί άφθονο μελάνι και έχουν γίνει αμέτρητες συζητήσεις για το αν τα δύο τελευταίας τεχνολογίας υποβρύχια τσέπης που διαθέταμε τότε, ο "Γλαύκος" και ο "Νηρεύς" μπορούσαν να στείλουν στον πάτο της θάλασσας ολόκληρο τον τουρκικό αποβατικό στόλο.
O Βασίλης Γαβριήλ ήταν γαμβρός επ' αδελφή του Λευτέρη Χανδρινού, του θρυλικού κυβερνήτη του αρματαγωγού "Λέσβος", του μόνου ελληνικού πλοίου που πολέμησε τον Αττίλα το Ιούλιο του 1974, αναγκάζοντας τους πανικοβλημένους Τούρκους να χάσουν δύο αντιτορπιλικά.
Ο ήρωας Ε.ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ και πως οδήγησε τους Τούρκους να βυθίσουν δικό τους πλοίο!
Oι Τούρκοι κατά τη διάρκεια του Αττίλα είχαν βυθίσει δικό τους αντιτορπιλικό!!! Σ΄ αυτή τη μεγαλειώδη γκάφα τους είχε οδηγήσει ο ήρωας Πλωτάρχης Ε.Χανδρινός ,κυβερνήτης του αρματαγωγού ΛΕΣΒΟΣ,το οποίο έγραψε λαμπρή ιστορία εκείνες τις ημέρες με τα κατορθώματά του!
Ο συνάδελφος Παντελής Καρύκας έχει γράψει για τον ηρωϊσμό του Χανδρινού και του πληρώματός του στην Κύπρο αλλά και πως ο πανικός που προκάλεσε στους Τούρκους,τους οδήγησε στην γκάφα να βυθίσουν δικό τους αντιτορπιλικό!
Το κείμενο του Παντελή Καρύκα:
Το αρματαγωγό «Λέσβος» καθελκύστηκε το 1942 ως USS «Boone County». Ήταν ένα αρματαγωγό τύπου LST 1 (Landing Ship Tanks = πλοίο αποβίβασης αρμάτων). Το σκάφος είχε εκτόπισμα, με πλήρες φορτίο, περί τους 4.000 τόνους. Είχε μήκος 100 μ. και μέγιστη ταχύτητα μόλις 12 κόμβων. Ήταν οπλισμένο με δίδυμα αντιαεροπορικά πυροβόλα Bofors των 40 χλστ.
Στην Ελλάδα δόθηκε το 1960 και ονομάστηκε «Λέσβος» (L-172). To 1974 κυβερνήτης του ήταν ο πλωτάρχης Ελευθέριος Χανδρινός. Στις 13 Ιουλίου 1974 απέπλευσε από το μικρό λιμανάκι των Κεχριών, με προορισμό την Κύπρο. Έφτασε στην Κύπρο και αφού αποβίβασε μια δύναμη αντικαταστατών των ανδρών της ΕΛΔΥΚ που υπηρετούσαν στο νησί, απέπλευσε από την Κύπρο στις 19 Ιουλίου, το απόγευμα, μεταφέροντας 450 άνδρες που είχαν ολοκληρώσει την υπηρεσία τους στην ΕΛΔΥΚ και θα επέστρεφαν στην Ελλάδα.
Το πρωί της 20ης Ιουλίου βρήκε το ελληνικό πλοίο να πλέει νότια της Λεμεσού. Εκεί ο πλοίαρχός του, πλωτάρχης τότε, Ελευθέριος Χανδρινός, έλαβε σήμα που τον ενημέρωνε για την τουρκική απόβαση και τον διέταζε να αποβιβάσει τους άντρες που μετέφερε στη Λεμεσό, αρχικά και κατόπιν στην Πάφο. Αμέσως το «Λέσβος» έπλευσε προς την Πάφο και αποβίβασε τους άντρες.
Ο πλωτάρχης Χανδρινός όμως δεν αρκέστηκε σε αυτό, αλλά παρέμεινε στην περιοχή και με τα πυροβόλα του πλοίου –αντιαεροπορικά Μπόφορς των 40 χλστ.– άρχισε να σαρώνει τις θέσεις των Τουρκοκυπρίων. Βάλλοντας σχεδόν 1.000 βλήματα, υποχρέωσε δύο τάγματα Τουρκοκυπρίων να υψώσουν λευκή σημαία. Με την υποστήριξη του «Λέσβος», οι ελληνικές δυνάμεις υπερίσχυσαν άμεσα και οι Τουρκοκύπριοι άρχισαν να παραδίδονται κατά δεκάδες. Αμέσως μετά ο Χανδρινός απέπλευσε με πορεία νότια, προς την Αίγυπτο, για να παραπλανήσει τους Τούρκους που, λογικά, θα τον αναζητούσαν προς τα βορειοδυτικά.
Καθώς το «Λέσβος» απομακρυνόταν, οι Τούρκοι είχαν πάθει κρίση πανικού, κάνοντας λόγο για την ύπαρξη ελληνικής νηοπομπής, με εννέα μεταγωγικά και πέντε συνοδά πολεμικά, που έπλεε, μεταφέροντας ενισχύσεις, προς την Κύπρο. Αμέσως τρία αντιτορπιλικά που υποστήριζαν τις αποβατικές τουρκικές δυνάμεις, τα «Kocatepe», «Adatepe» και «Fevzi Cakmak» στάλθηκαν να ερευνήσουν για ελληνικά πλοία.
Η σύγχυση ήταν μεγάλη και παράλληλα με το ναυτικό στάλθηκε και η τουρκική αεροπορία. Τουρκικά μαχητικά F-1014G και F-100 εντόπισαν τα τρία, αμερικανικής κατασκευής αντιτορπιλικά, κλάσης Gearing (μετατροπής Fram I και Fram II), ίδια, εξωτερικά, με τα αντίστοιχα ελληνικά, τα οποία θεώρησαν ελληνικά και τους επιτέθηκαν.
Τα τουρκικά πλοία κατάλαβαν ότι τα αεροσκάφη ήτα τουρκικά προσπάθησαν να ειδοποιήσουν. Όμως οι Τούρκοι πιλότοι θεώρησαν πως το γεγονός ότι από τον ασύρματο του μιλούσαν στα τουρκικά και ότι τα σκάφη έφεραν, εμφανώς, την τουρκική σημαία ήταν τέχνασμα των Ελλήνων για να τους παραπλανήσουν.
Έτσι επιτέθηκαν. Όταν τελικά κατάλαβαν το λάθος ήταν αργά. Το «Kocatepe» ήταν ένα φλεγόμενο κουφάρι, που σύντομα βυθίστηκε, ενώ και τα άλλα δύο πλοία είχαν υποστεί πολύ σοβαρές ζημιές. Οι απώλειες σε άνδρες ήταν επίσης βαριές. Από τα αντιαεροπορικά πυρά των πλοίων, τα οποία απάντησαν στις επιθέσεις που δέχονταν, τελικά, επλήγησαν πέντε τουρκικά μαχητικά, ένα εκ των οποίων κατέπεσε.
Μέχρι σήμερα, πάντως, οι Τούρκοι επιμένουν ότι υπήρξε πράγματι ελληνική νηοπομπή, η οποία «αναχαιτίστηκε με τη θυσία» του Τουρκικού ναυτικού!
Όσον αφορά των ήρωα πλωτάρχη Ελ. Χανδρινό, το κατόρθωμα του δεν αναγνωρίστηκε επισήμως, διότι η Ελλάδα, μέχρι πολύ πρόσφατα, αρνούνταν να παραδεχτεί πως το 1974 πολέμησε με την Τουρκία.
Ο αντιναύαρχος, πλέον, Χανδρινός στάλθηκε, αργότερα, ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Τουρκία. Το 1986, υπήρξε θύμα ενός αρκετά περίεργου τροχαίου ατυχήματος, κοντά στην Κομοτηνή.
Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να αναρρώσει, αλλά πέθανε, το 1994.
Ως συνήθως η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
